در حمایت از مادران پارک لاله (عزادار) ایران، لطفن پتیشن زیر راامضا کنید http://www.petitiononline.com/Iran2009/petition.html
مادران پارک لاله (عزادار) ایران
و شکل گیری گروه های حامی آنان در سراسر جهان
پس از اعلام نتیجه مخدوش و مهندسی شده انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری رژیم اسلامی ایران، در خرداد ماه سال 1388، میلیون ها ایرانی در شهرهای مختلف ایران، بویژه تهران، که نتیجه انتخابات را توهین به شأن آدمی و رأی او می دانستند، به نشانه اعتراض و احقاق حقوق خود، در تظاهراتی خشونت پرهیز، به خیابان ها آمدند. اما به دستور حکومت، اعتراض آرام آنان پاسخی جز شلیک گلوله، ضربات چاقو و دستگیری و شکنجه در زندانها، نداشت.
رویاروئی خشونت آمیزی که ده ها کشته، صدها زخمی و هزاران زندانی و معلول جسمی و روانی برجای گذاشت.
خانواده ها و مادرانی که عزیزان و فرزندان بی گناه خود را، تنها به خاطر تظاهراتی آرام، از دست داده بودند، تصمیم گرفتند، به دادخواهی خون فرزندان و عزیزان خود برخاسته و تا شناسائی آمران و عاملان این فجایع و مجازات آنان از پای ننشینند.
از این روی مادران عزادار ایرانی، از تیرماه 1388با هم قرار گذاشتند تا در غروب هر شنبه، در سکوت در پارک لاله تهران، جمع شوند و حضور خود را به حکومتیان و مردمان جهان اعلام کنند.
گرچه تجمع ساکت مادران بارها به حمله پلیس و پاسداران کشیده شد و برخی از مادران دستگیر و زندانی شدند، اما روز به روز به جمع آنان افزوده می شد
اکثر خانواده هائی که فرزندان و عزیزان خود را از آغاز قدرت گرفتن رژیم اسلامی به دلیل فعالیت های سیاسی، عقیدتی و مدنی، از دست داده بودند و حتی نشانی از محل دفن آنان نداشتند، کسانی که دلبستگانشان مفقودالاثر شده یا در زندان های کهریزک، اوین، رجایی شهر زیر شکنجه، جان داده یا مورد تجاوز قرار گرفته یا دچار بحران های جمسی و روحی شده یا بدون داشتن وکیل، در دادگاه های نمایشی رژیم اسلامی، در عرض چند دقیقه محاکمه و به مجازات های سنگین محکوم شده بودند، به آنان پیوستند.
بیرون از مرزهای ایران نیز، ایرانیانی که از آغاز رژیم اسلامی، عزیزی را از دست داده یا زندانی داشتند، یا کسانی که خواهان رعایت حقوق بشر و انعکاس صدای خاموش دادخواهی مادران ایرانی، بودند با حفظ نظرات سیاسی و عقاید شخصی خود، گروه های کوچک و بزرگ حامیان مادران عزادار ایران را، تشکیل دادند.
با گسترش جمع خانواده ها و مادران عزادار و حامیانشان در سراسر دنیا، مادران عزادار ایران در سال 1389، در توافقی جمعی تصمیم گرفتند نام خود را به "مادران پارک لاله" تغییر دهند. به همین علت تعداد کثیری از گروه های حامی مادران عزادار نیز نام خود را به حامیان مادران پارک لاله تغییر دادند و برخی نیز همچنان با نام حامیان مادران عزادار باقی ماندند.
از آن جا که تنها هدف تمام گروه ها، حمایت از خواست ها و نظرات مادران داغدار و خانواده هائی است که علیرغم سرکوب های برنامه ریزی شده رژیم، همچنان خواستار محاکمه آمران و عاملان اعدام ها، کشتارهای دسته جمعی و زندانی و شکنجه شدن یا مفقودالاثر شدن دگراندیشان سیاسی، قومی و مذهبی، هستند، لذا برای گسترش هرچه بیشتر صدای دادخواه و خاموش آنان، در هر کشور یا هر شهر می توان یک یا چند گروه حامی، بطور مستقل تشکیل داد بی آن که هیچ کدام شعبه گروه دیگر باشند. بنابراین:
مادران پارک لاله (عزادار) ایران و حامیانشان در سراسر دنیا، ترور، ایجاد ترس و رعب در جامعه، یورش به خانه و محل کار مردم، دستگیری های بدون مجوز، سرکوب زنان، دانشجویان، کارگران، اقلیت های دینی و مذهبی و قومی و هرگونه محاکمه بدون داشتن وکیل را غیرقانونی و محکوم می کنند.
مادران پارک لاله (عزادار) ایران و حامیانشان در سراسر دنیا، خواهان لغو قانون مجازات اعدام در هر شکل و نامی چون سنگسار، قصاص، یا حلق آویز کردن از جرثقیل و چوبه دار بوده و آن را قتلی سازمان یافته و غیرانسانی می دانند.
مادران پارک لاله (عزادار) ایران و حامیانشان در سراسر دنیا، با تکیه بر مبارزات خشونت پرهیز، خواهان اجرای حقوق بشر و رفع هرگونه تبعیض قومی، مذهبی، سیاسی و جنسیتی بوده و از تمام فعالانی که در جهت رفع تبعیض اقدام می کنند، پشتیبانی می نمایند.
مادران پارک لاله (عزادار) ایران و حامیانشان در سراسر دنیا، خواهان استرداد شأن و حرمت و منزلت انسان ایرانی هستند و مصرانه می کوشند تا دستور دهندگان به قتل های گوناگون در دوران رژیم اسلامی و مجریان این دستورات را شناخته و خواهان مجازات آنان، مطابق موازین حقوق بشر و قوانین بین المللی می باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر