کمپین جهانی برای همصدایی و پشتیبانی از نسرین ستوده و زنان زندانی سیاسی در ایران

پوسترها کار کیانا کریمی

من نسرین ستوده، وکیل پایه یک دادگستری، مدافع حقوق بشرم. جرمم، سوگند خوردن به شرافت وکالت و دفاع از موکلینم بوده است. اینک در زندانی که نمی دانم کجاست در سلولی انفرادی بسر می برم و کلیه ارتباطاتم با جهان بیرون قطع شده است. من بخاطر محروم شدن از ملاقات با فرزندان و خانواده ام که از حقوق اولیه یک فرد محبوس است دست به اعتصاب غذا زده ام

من بهاره هدایت، فعال حقوق زنان هستم. بخاطر حمله وحشیانه گارد یگان امنیت زندان اوین، اعتصاب غذا کرده ام

من حکیمه شکری، عضو حامیان مادران عزادار هستم. بخاطر حمله وحشیانه گارد یگان امنیت زندان اوین، دست به اعتصاب غذا زده ام

من راحله زکائی هستم. کسی مرا نمی شناسد و هیچکس نمی داند چرا من باید در زندان باشم. بی گناه، چند سالی است که در زندانم، من در کنار خواهران مبارزم، بخاطر حمله وحشیانه به بند زنان زندان و آزار و اذیت آنان اعتصاب غذا کرده ام

من شیوا نظرآهاری، فعال حقوق بشر هستم. در اعتراض به رفتار خشونت آمیز و غیرانسانی گارد امنیت زندان اوین، دست به اعتصاب غذا زده ام

من ژیلا بنی یعقوب، روزنامه نگار هستم. بخاطر رفتار تحقیرآمیز و غیرانسانی گارد امنیت زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده ام

من ژیلا کرم زاده، شاعر هستم و بخاطر رفتار خشونت بار مأمورین زندان با ما زنان زندانی، اعتصاب غذا کرده ام

من مهسا امرآبادی، روزنامه نگارم. بخاطر نوع رفتار خشونت بار و غیرانسانی و نامنتظره گارد امنیت زندان اوین با ما زنان زندانی، دست به اعتصاب غذا زده ام

من نازنین دیهیمی، مترجم کتاب کودکان هستم، که بخاطر بد رفتاری و توهین و تحقیر گارد امنیت زندان اوین با ما زنان زندانی، اعتصاب غذا کرده ام

من نسیم سلطان بیگی، فعال دانشجوئی هستم. بخاطر حمله ناگهانی و رفتار خشونت بار گارد امنیت زندان اوین به سلول ما زنان، دست به اعتصاب غذا زده ام

کمپین جهانی برای همصدایی و پشتیبانی از نسرین ستوده و زنان زندانی سیاسی در ایران

درایران‌؛همه انسان های آزاد اندیش در خطر زندانی شدن به اتهام اقدام علیه جمهوری اسلامی هستند . هنرمندان؛خبر نگاران؛ دانشجویان؛ وکلا؛ فعالین جنبش زنان؛ مدافعین حقوق بشر؛ و حتی مادران داغدار؛ همه و همه متهم هستند؛ بسیاری از آنان هم اکنون زندانی بوده و برخی کشوری را که در ان رشد کرده و دوست می دارند رها کرده و مهاجرت کرده اند تا اسیر بی قانونی حکومت نشوند.

جمهوری اسلامی که از هیچ گونه آزار و شکنجه زندانیان سیاسی پرهیز نمی کند با عدم تامین حد اقل حقوق زندانیان، شکنجه روانی را به اوج خود رسانده است.

اعتصاب غذای اخیر زندانیان سیاسی زن از جمله خانم ستوده وکیل دادگستری در اعتراض به همین شکنجه های روحی بوده است.

حق ملاقات یکی از پایه ای ترین حقوق هر زندانیست، ممنوعیت ملاقات مادری با همسر و فرزندانش از جمله شکنجه هایی است که بر نسرین ستوده که جز در راه عدالت و حقوق انسانی گامی بر نداشته روا داشته اند . او تنها نیست، زنان و مردان بسیاری از شرایط غیر انسانی در زندان ها رنج می برند. از زشت ترین و غیر انسانی ترین شکنجه ها، قطع رابطه زندانی با محیط است، بر اساس قانون زندانی با هر اتهامی باید حق ملاقات داشته باشد، باید وکیل داشته باشد و آنگاه که جرمی برایش نوشتند بهیچوجه حق ندارند او را در سلول های انفرادی نگه دارند،هم اکنون نسرین را که از اعتصاب غذا به حال وخیمی افتاده بود از بیمارستان مستقیما به انفرادی برده اند، این نه تنها خلاف قانون بلکه نماد روشن شکنجه واولیه ترین حقوق انسانی است.

کانون های بین المللی و دولت های بسیاری اعتراض خود را به جمهوری اسلامی اعلام داشته اند، ما میتوانیم و باید ذهن انسان های شریف جهان را به خطر بزرگی که زندانیان مدافع حقوق بشر در ایران را تهدید می کند آگاه سازیم.

ما از همه ایرانیان مقیم خارج وشهروندان جهان وتمامی مدافعین صلح و حقوق انسانی تقاضا میکنیم روز دهم نوامبر با تجمع خود در هر شکل ممکن از اعتراضات اخیر زنان مبارز ایران پشتیبانی نموده ودر حمایت ازآنان خواستار آزادی تمامی زندانیان سیاسی باشیم.