در حمایت از مادران پارک لاله (عزادار) ایران، لطفن پتیشن زیر راامضا کنید http://www.petitiononline.com/Iran2009/petition.html
در روز شنبه هشتم ژانویه دو هزار و یازده میلادی، حامیان مادران پارک لاله (عزادار ایران)، در وَلی / لس آنجلس، همزمان با سایر حامیان مادران پارک لاله، در چندین شهر از کشورهای مختلف های جهان گرد هم جمع شدند تا ضمن اعتراض به اعدام های روزافزون در رژیم اسلامی ایران، و درخواست لغو اعدام به هر شکل، مثل همیشه بازتاب صدای در بند مادران عزادار و داغدیده و حامیان آنان در داخل ایران باشند. ویدئوی زیر بخشی از این برنامه را نشان می دهد.
متن بیانیه حامیان مادران پارک لاله ایران در ولی / لس آنجلس، در اعتراض به اعدام
من، پرتو نوری علا از طرف یارانم در گروه حامیان مادران پارک لاله (مادران عزادار ایران) در منطقه وَلی / لس آنجلس، ضمن خوشآمدگویی به شما عزیزانی که امروز به جمع ما پیوسته اید، سال نوی جهانی رو به شما و همه ایرانیان در هرکجا که هستند تبریک می گویم و امیدوارم روزهای آزادی، برابری و عدالت را در پیش رو داشته باشیم.
دوستان گرامی!
با توجه به اجرای روزافزون احکام چند دقیقه ای اعدام، در رژیم اسلامی، گروه های حامی مادران پارک لاله، در اکثر شهرهای جهان، تصمیم گرفتند تجمع این هفته خود را به اعتراضی سراسری نسبت به اعدام به هر شکلش اختصاص دهند و بار دیگر همسو با خواسته های مادران پارک لاله، خواهان لغو اعدام، آزادی زندانیان سیاسی، و معرفی آمران و عاملان دستگیری ها، زندانی شدن ها، شکنجه کردن ها یا اعدام های 32 سال اخیر ایران باشند.
رژیم اسلامی ایران سعی می کند با اعدام افراد بزه کار و در ملاء عام، قبح و کراهت اعدام که قتلی اندیشیده شده است را عادی جلوه دهد تا مردم به این شرایط ضد بشری، خو کرده و در برابر کشتن بهترین جوانان ایران، اعتراضی نکنند و رژیم بتواند احتمالاً کشتارهای دهه شصت را تکرار نماید.
در همین لحظه که ما آزادانه گرد هم جمع شده ایم، هزاران زندانی سیاسی، تنها بخاطر نقد شرایط موجود ایران، و ابراز عقیده ای متفاوت از سردمداران رژیم، محروم از ابتدائی ترین حقوق انسانی خویش، در کنج زندان های بی نام و نشان شهرهای ایران بسر می برند، و هر لحظه با حس دردناک فراموش شدن و مواجه با عمل ننگین اعدام، روز و شب خود را می گذرانند
امروزه با تمام سختگیری هائی که به مادران عزادار و حامیانشان می شود و حتی کار به دستگیری و بی حرمتی به آنان نیز کشیده، اما مادران همچنان استوار ایستاده اند و برخواست های خود پا می فشارند.
- مادران داغدار ایرانی، خواستار آزادی تمام زندانیان سیاسی هستند،
- خواستار شناسائی آمران و عاملان کشتارها و اعدام های سه دهه اخیر و مجازات قانونی آنانند. - آنان با این اعتقاد که اعدام یک قتل از پیش اندیشیده شده است، مخالف اعدام هرفرد هستند؛ حتی اعدام کسانی که فرزندان آنان را شکنجه کرده یا کشته است
از آنجا که ما باور داریم وجود قوانینی جدا از قوانین مذهبی، برآمده از مشارکت مردم، و بر اساس ضرورت های زندگی امروز، می تواند متضمن آزادی بیان و فضائی برای ابراز عقاید متفاوت در یک جامعه بوده، و به افراد آن جامعه امکان دهد تا ضمن حفظ معتقدات فردی و باورهای شخصی خود، در سلامت و سازندگی جامعه خود نقش اساسی داشته باشند، لذا آگاه ساختن افراد، سازمان ها و مراجع ذیصلاح جهانی برای رسیدگی به نقض حقوق بشر، ایجاد انواع تبعیض، دستگیری های بی رویه و غیرقانونی وضعیت ناگوار زندانیان سیاسی و اجرای حکم اعدام در ایران، از جمله ضروری ترین و ممکن ترین عملی است که ایرانیان در خارج از ایران، می توانند انجام دهند.
ما می توانیم با امضا طومارها یا پتیشن هائی که در حمایت از زندانیان سیاسی، لغو هرگونه اعدام، و رفع تبعیض تهیه شده اند، ضمن انعکاس صدای کسانی که حکومت، خاموششان می خواهد، به عزیزان در بندمان یادآوری کنیم که تنها نیستند و هرگز فراموش نخواهند شد.
در پایان، خطاب به زندانیان سیاسی وطنم می گویم:
فراموشت نمی کنم / حتی اگر سنگریزه ای باشی در حافظه کوهی
یا ستاره ای کمسوی / در ظلمات
فراموشت نمی کنم / مبادا نامت کمرنگ / و ظلمی که بر تو رفته، گم شود.
نه! تا بهاری که با ما قسمت کردی به بار بنشیند / فراموشت نمی کنم.
تو نيز فراموشم مکن! که مابقی ی راه، در بارش ِ نقره ای ستارگان
و اندک خاطره ای شیرین، پرواز بی قرار ِ سنگریزه را انتظار می کِشد.
هشتم ژانویه دو هزار و یازده
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر