در میان معدود خبرهای خوش امسال، یکی خبر مرخصی خانم نسرین
ستوده، وکیل پایه یک دادگستری و فعال حقوق بشر و دیدار او با همسر و کودکانش بود. نسرین
ستوده که با اتهام واهی "اقدام علیه امنیت ملی، تبانی و تبلیغ علیه نظام و
عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر"، از شهریور 1389، در بند زندان زنان اوین،
محبوس بوده است، به تحمل شش سال حبس تعزیری، 20 سال محرومیت از وکالت و 20 سال ممنوعیت
خروج از کشور محکوم شده بود، از سی ام اسفند ماه به مرخصی آمد، اما این مرخصی
چندان به طول نکشید و دوباره در ساعت 11 شب سه شنبه، به علت تمدید نشدن مرخصی اش
به زندان اوین بازگشت و به همراهان و همبندان خود پیوست. به امید آن روزی که
حاکمین در همه جای جهان بدانند، میزان بدی و غلط بودن حکومتشان بستگی به تعداد
زندانیان سیاسی و عقیدتی کشور دارد. هر قدر حکومتشان بد و ظالمانه باشد، میزان
مخالفین سیاسی و عقیدتی بیشتر است و این معیار خوبی برای سنجش کارهای یک حکومت
است.
پارک لاله، نخستین میعادگاه مادران عزادار و حامیان آنان بعد از حوادث خونین انتخابات سال 1388 ایران بود. مادران پارک لاله نماد دادخواهی تمام مادران و خانواده های جانباختگان و قربانیان رژیم اسلامی بوده، خواهان آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی، توقف اعدام و محاکمه آمران و عاملان جنایات رژیم اسلامی در طول سالیان می باشند. حامیان آنان در خارج از کشور نیز درتشکل هایی خودجوش تلاش دارند تا ورای نگرشهای سیاسی خود، صدای مشترک دادخواهی مادران را در سطح افکار عمومی جهان منعکس نمایند.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر