راضیه غلامی شعبانی، اولین زندانی سیاسی زن ایرانی، درگذشت.

عکس از مهشید راستی در سال ٢٠٠٤ در هفدهمین سمینار بنیاد پژوهش های زنان 

راضیه غلامی شعبانی، (ابراهیم زاده)، متولد اردی‌بهشت ۱۳۰۴در تبریز، در شانزده سالگی همراه خانواده به تهران رفت و در آن جا با رضا ابراهیم زاده آشنا شد و با وجود چهل سال تفاوت سن، به میل خود با او ازدواج کرد.

او یکی از اولین زنان ایرانی است که به خاطر مبارزاتش، بارها دستگیر و سال ها زندانی بوده است. نخستین دستگیری او در سال ۱۳۲۵ بود و دیگر فرزندش را نیز درهنگام فرار از زندان به دنیا آورد، که به فرزند فراری خوانده می شد. رضا ابراهیم زاده، همسر او از اعضای گروه موسوم به ۵۳ نفر بود که در دوران رضاشاه پهلوی به خاطر عقایدشان دستگیر و زندانی شدند .

راضیه از اولین کسانی است که با امضای بیانیۀ کمپین یک میلیون امضا، عضو این کمپین شد و در عرض مدت کوتاهی تعداد زیادی امضاء و کمک های مالی برای کمپین جمعآوری کرد. 
او سالیان طولانی ساکن آلمان بود و خاطره نویسی خود را در همان ایام آغاز کرد. خاطرات او در کتابی تحت عنوان «خاطرات یک زن توده‌ای» در تهران چا‍پ و منتشر شد، و پس از مدت کوتاهی فروش آن توقیف شد. این کتاب، با بازبینی و ویرایشی جدید، تحت نام "خاطرات یک زن ایرانی" توسط نشر آیدا، بازنشر گردید.

راضیه شعبانی در ژوئن ۲۰۰۶ در هفدهمین کنفرانس بنیاد پژوهش‌های زنان ایران با عنوان «فمینیسم سکولار، انقلاب مشروطه، شرایط و چالش‌های کنونی» در شهر مونترال کانادا به عنوان زن برگزیده شناخته شد.
بنا بر گزارش مادران صلح دورتموند آلمان، دوستان عزیز، در نهایت تاسف و اندوه فراوان، راضیه ، این زن مبارز و آگاه و دوست عزیز همه ما، امروز دوشنبه ۲۸ ژانویه ۲۰۱۳ ساعت ۱۱ و سی دقیقه ما را ترک کرد.