در سومین سالگرد 25 خرداد 1388، به دعوت کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان
ایرانی، نزدیک به صد نفر از ایرانیان آزاده ساکن پاریس برای گرامیداشت جنبش سبز
آزادیخواهی مردم ایران و بزرگداشت جانباختگان راه آزادی و عدالت اجتماعی، روز
یکشنبه 17 ژوئن 2012 در میدان آزادی ها و حقوق بشر(تروکادرو) پاریس گرد آمدند.
آنها با گردهمایی خود همبستگی و همراهی شان را با مبارزات مردم کشورمان برای آزادی، دموکراسی و حقوق بشر، ابراز نموده و از آزادی، حقوق بشر، جدایی دین از دولت، حاکمیت قانون، برابری همه شهروندان در برابر قانون و آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی دفاع کردند.
آنها همراه و همزمان با ایرانیان آزاده در دیگر کشورها که به فراخوان شبکه سراسری «همبستگی برای
حقوق بشر در ایران» برای تبدیل هفته
آخر خرداد به هفته همبستگی با مبارزات مردم ایران پاسخ داده بودند، اعتراض شان را به جمهوری اسلامی به خاطر اِعمالِ
سرکوب، شکنجه، زندان؛ پایمال کردن حقوق شهروندان؛ رواج فقر، فساد، فحشا، بیکاری؛
تاراج سرمایه های ملی؛ فراهم کردن زمینه فرار مغزها با پیاده کردن سیاست های ضد
علمی و ضد فرهنگی؛ خوارکردن ایران و ایرانی؛ نابودی محیط زیست و سیاست خارجی
ماجراجویانه و ضد ملی، به ویژه در زمینه غنی سازی هسته ای، با صدای بلند بیان کردند.
ابتدا، بهمن امینی عضو کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی به جنبش عظیمی که
در 25 خرداد 1388 با شرکت میلیون ها نفر در بیشتر شهرهای ایران شروع شد و نزدیک به
یک سال با حضور شجاعانه و مسالمت آمیز خود در خیابان ها، جهانیان را به تحسین
واداشت، اشاره کرد و یادآور شد که سومین سالگرد جنبش سبز، سومین سالگرد تاسیس
کمیته مستقل ضد سرکوب در پاریس و بسیاری از نهادهای دموکراتیک در کشورهای دیگر نیز
هست. چرا که کمیته از فردای کودتای انتخاباتی، برای اعتراض به دزدیده شدن رای مردم
و سرکوب اعتراض آنها شکل گرفت و در این سه سال با برگزاری بیش از 100 حرکت اعتراضی
(گردهمایی، راهپیمایی، کنفرانس مطبوعاتی، جلسات بحث و گفتگو ...) در پاریس تلاش
کرده است صدای اعتراض مردم ایران به نظام دیکتاتوری جمهوری اسلامی و انعکاس دهنده
مبارزه آنها برای آزادی و دمکراسی باشد. او تاکید کرد که کمیته همواره به اساسنامه
خود برای دفاع از آزادی و دمکراسی وفادار مانده، و استقلال خود را از دولت ها،
سازمان های سیاسی و پروژه های آلترناتیو حفظ کرده است و گفت مسئولیت سخنان مهمانان
برنامه های کمیته به عهده خود آنهاست.
بهمن امینی در پایان سخنش از کلوتیلد رایس برای حضورش در
کنار مردم ایران و دفاع از مبارزه آنها سپاسگزاری کرد. در حقیقت، کلوتیلد رایس
برنامه سفر خو د را تغییر داد تا در بزرگداشت جنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران در
پاریس شرکت کند. نوشته زیبای شهاب عموپور با عنوان «تو
را یاد و ما را فراموش، مادموازل رایس» در باره
حضور کلوتیلد رایس در این تظاهرات خواندنی است. کمیته مستقل ضد سرکوب در روزهای
سخت زندانی بودنش همراه با دیگر دستگیرشدگان آن روزها، با اعتراض به این بی عدالتی
و خواست آزادی او و دیگر دستگیرشدگان، سپاسگزاری از این دختر شجاع فرانسوی را
ابراز داشته بود. در فردای بازگشت او به پاریس، روزی که در کاخ الیزه با رییس
جمهور فرانسه دیدار داشت تعدادی از اعضای کمیته با دسته گلی به استقبالش رفتند.
اولین سخنران گردهمایی رضا علیجانی بود که پس از
تاکید بر اهمیت رویداد تاریخی 25 خرداد 1388 و جنبش سبز در تاریخ مبارزاتی مردم
ایران، گفت جنبش سبز بسیاری از مرزها و خط کشی ها را از بین برد و نشان داد که
خودی و ناخودی کردن ها ابزار استبداد است برای سرکوب آزاداندیشان. بر مبنای تجربه
تلخ گذشته و توجه به شکاف هایی که استبداد حاکم در بین نیروها ایجاد می کند، امروز
برای دفاع از آزادی و حقوق بشر نباید خط کشی کنیم. نیروهای مختلف با حفظ دیدگاه
هاشان در باره مسائل دیگر، برای دفاع از آزادی و حقوق بشر در ایران می توانند در
کنار همدیگر قرار بگیرند. همان گونه که مردم در جنبش سبز در کنار هم قرار داشتند و
همانگونه که جانباختگان جنبش در کنار هم آرمیده اند. رضا علیجانی در سخنانش به
نکته مهم دیگری نیز اشاره داشت. او گفت جنبش آزادیخواهی باید به مسائل و مشکلات
مزدبگیران جامعه بیشتر بپردازد. دفاع از حقوق کارگران و مزدبگیران و تهیدستان
جامعه برای داشتن کار، مسکن و درآمد کافی تا خود و خانواده شان از یک رفاه نسبی
برخوردار باشند نیز دفاع از حقوق بشر است. دفاع از حقوق زنان، تنها دفاع از آزادی
پوشش، که در جای خود بسیار مهم است، نیست. دفاع از برابری فرصت های شغلی و برابری
حقوق برابر با مردان برای کار برابر هم، دفاع از حقوق زنان است. دریک کلام برای
دفاع از حقوق بشر در ایران باید بتوانیم توده های وسیع مردم را با خود همراه کنیم.
برای این کار به همگرایی بیشتر نیروها در این زمینه و گسترش مفهوم حقوق بشر به
حقوق اولیه توده های میلیونی کارگر و مزدبگیر برای یک زندگی انسانی نیاز داریم.
پس از سخنان رضا علیجانی، فروغ جواهری نوشته سوده
راد با عنوان «ماجوانه می زنیم» را خواند. سوده راد در نوشته خود از نقش جنبش سبز در نزدیک کردن نسل ها به
هم برای مبارزه علیه استبداد حاکم و به ویژه نقش زنان در این مبارزه صحبت می کند.
دکتر عبدالکریم لاهیجی سومین سخنران برنامه بود. او
نیز بر اهمیت گسترش مبارزه در میان همه طبقات و قشرهای جامعه و به ویژه کارگران و
مزدبگیران تهیدست تاکید کرد و یادآور شد که برای رسیدن به این هدف، جنبش مبارزاتی
مردم ایران باید هرچه بیشتر به دفاع از حقوق فرودست ترین بخش های جامعه و اقلیت
های قومی و دینی بپردازد. او گفت جنبش سبز را به جرئت می توان مهمترین رویداد
اجتماعی و مبارزاتی پس از روی کارآمدن جمهوری اسلامی دانست. از پایداری مهدی کروبی
و میرحسین موسوی یاد کرد و گفت گذشته از گذشته یِ آنها، مقاومتشان در برابر فشار
حاکمیت سرکوبگر و پایبند بودن به عهدشان با مردم، سزاوار تقدیر است. با اشاره به
شرکت برخی از سران اصلاح طلب، به ویژه آنهایی که شرط های غلاظ و شداد برای شرکت در
انتخابات گذاشته بودند و بی آنکه حتا کوچکترین توجهی از طرف حاکمان به خواست های
آنها بشود در انتخابات شرکت کردند، گفت مردم آنهایی را که به عهد خود پایبند
نیستند و به این سادگی به آنچه گفته اند پشت پا می زنند طرد می کنند. و هشدار داد
که نمی توان به آنهایی که حفظ نظام برایشان از منافع مردم مهمتر است اعتماد کرد.
لاهیجی در ادامه سخنانش به این واقعیت اشاره کرد که سه سال مبارزه مسالمت آمیز
مردم برای احقاق حقوق اولیه پایمال شده شان و تنها پاسخ جمهوری اسلامی یعنی سرکوب
هرچه بیشتر، هرگونه توهمی را نسبت به اصلاح این نظام همچون حباب نقش بر آب کرد و
بر همگان روشن شد که تنها گذار از استبداد دینی حاکم به نظامی دموکراتیک و لاییک
می تواند تضمین کننده آزادی، دموکراسی و حقوق بشر برای مردم ایران باشد.
آیدا قجر یکی دیگر از سخنرانان
برنامه بود که در باره نقش مطبوعات در جمهوری اسلامی، به ویژه در سه سالِ جنبش سبز
آزادیخواهی مردم ایران، سخن گفت. او یادآور شد که اطلاع رسانی چشم اسفندیار همه
نظام های دیکتاتوری است و به همین دلیل هم روزنامه نگاران و مطبوعات جزو اولین
قربانیان دیکتاتورها هستند و سرکوبشان همواره در دستور کار آنهاست. با اشاره به
اینکه ایران در بین صد و هشتاد کشور، رتبه صد و هفتاد و پنجم را در زمینه آزادی
مطبوعات دارد و بیش از هر کشور دیگری روزنامه نگاران را به زندان افکنده، به حبس
های طولانی محکوم کرده و آنها را ممنوغ القلم ساخته است، گفت همه اینها نشان می
دهد که روزنامه نگاران و مطبوعات در کنار مردم قرار دارند و در مبارزه آنها برای
آزادی، دموکراسی و حقوق بشر فعالانه شرکت می کنند. آیدا قجر با خواندن بخشی از
نامه بهمن احمدی امویی از زندان به همسرش ژیلا بنی یعقوب که خود طعم سرکوب و زندان
جمهوری اسلامی را چشیده است، سخنان خود را پایان داد.
رسول آذرنوش آخرین سخنران برنامه بود. او در سخنان
خود بیان کرد که جنبش سبز گرچه پس از تقلب بزرگ حکومت، با سئوال ساده «رای من کو»
شروع شد ولی به سرعت گسترش و تعمیق یافت و به مهمترین رویداد سیاسی و اجتماعی پس
از روی کارآمدن جمهوری اسلامی تبدیل شد. او در ادامه افزود که جنبش سبز همچون
زلزله ای قدرتمند همه ارکان جامعه را تکان داد و با ایجاد شکاف های عمیق در جامعه
و حاکمیت، دسته بندی های تازه ای را به وجود آورده و بخشی از حاکمیت را از او جدا
و برای همیشه به سوی اپوزسیون راند. او گفت گرچه مردم و نیروهای آزادیخواه جامعه
بیرحمانه سرکوب شدند و در این سه سال دوباره تعداد زیادی از فرزندان ایران کشته
شده و یا به زندان افتادتد، جنبش مبارازاتی مردم با افت و خیزهایی به حیات خود
ادامه می دهد و دیری نخواهد پایید که برای دست یابی به آزادی، دموکراسی و حقوق
بشر، در شکل های تازه به مصاف جمهوری اسلامی خواهد رفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر