بانگ عُرفی / شعر / مجید نفیسی

 

مجید نفیسی، شاعر بدعت گزار شعر معاصر فارسی، در این شعر کوتاه، کلمه فارسی "بانگ" (ندا) را در مقابل اذان عربی، و "بانگ گو/ بانگو" را در مقابل کلمه عربی مؤذن، قرار می دهد. نفیسی در برابر اذانِ مؤذن، که به زبانِ شرعی، به شنونده امر می کند تا با اجرای فرایض دینی به رستگاری بشتابد، در زبان عُرفی، خستگی های خود، خستگی مردم ایران را از زور و توهین و امر و نهی و سنگسار و "مسجدی شدن مجلس" برمی شمرد و با آزاد دانستن افراد در فکر و عقیده و باور، ندا می دهد که باور به هیچ چیز، حتی به خدا، "زوری نیست." 

مجید نفیسی در این شعر به لحاظ فرم، با مهارت، فرمِ "اذان" و تعدد و تکرار اوامر مؤذن را، به آزادی و اختیارِ مخاطب، بَدل و تکرار می کند و در فرازی بدیع، باوری سکولار و دمکرات را به راحتی در قالب شعر، خوش باد می گوید؛ "خوشا آزادی دین و بی دینی."   ذهن و زبان و قلم مجید نفیسی، بانگوی ی نادينی، شاعر عُرفی، همیشه پربار باد

پرتو نوری علا 

 

بانگ عُرفی

 مجيد نفيسی

 

خدا زوری نيست

خدا زوری نيست

زوری نيست بردن نام خدا.

 خسته ام از نيايش بامدادی مدارس

خسته ام از نماز نيمروزی ادارات

خسته ام از خطبه های نماز جمعه

خسته ام از امر و نهی های خيابانی

خسته ام از توسری ، تازيانه ، سنگسار  

خسته ام از مجلسی شدن مسجد

خسته ام از مسجدی شدن مجلس .

 خوشا جدايی دين و دولت

خوشا آزادی دين و بي دينی

خوشا نادينی: نظام عرفی*.

 خدا زوری نيست

ناخدا زوری نيست

زوری نيست دين و بی دينی.

چنين گفت بانگوی ی نادينی : شاعر عُرفی.

                   17 اوت 2012

*- Secularism.