شنبه، تیر ۳۱، ۱۳۹۱

نامه مادران پارک لاله و حامیان به نهادهای حقوق بشری و مسئولان امور پناهندگی آلمان

متن نامه مادران پارک لاله ایران و حامیانشان به نهادهای حقوق بشری را به سه زبان فارسی ، انگلیسی و آلمانی در ادامه مطلب بخوانید
مادران پارک لاله ایران
http://www.mpliran.com/2012/07/blog-post_20.html
حامیان مادران پارک لاله آلمان/دورتموند - حامیان مادران پارک لاله آلمان/هامبورگ - حامیان مادران پارک لاله آلمان/ نورنبرگ - حامیان مادران پارک لاله آلمان/فرانکفورت - حامیان مادران پارک لاله آلمان/مونیخ - حامیان مادران پارک لاله اتریش/وین - حامیان مادران پارک لاله آمریکا/لس آنجلس-ولی - حامیان مادران پارک لاله ایتالیا - حامیان مادران پارک لاله سویس/ ژنو - حامیان مادران پارک لاله نروژ/ اسلو

همان طوری که اطلاع دارید، جمهوری اسلامی ایران به هیچ یک از تعهدات خود مبنی بر رعایت حقوق بشر پایبند نیست و در عمل آزادی بیان و اندیشه را جرم تلقی می کند و در طی دوران سی و سه ساله حکومت اش، به اشکال مختلف بهترین انسان ها را برای بیان اندیشه شان کشته یا در زندان ها تحت بدترین شکنجه های روحی و جسمی قرار داده یا مجبور به فرار از کشور و پناهنده شدن به کشور های دیگر کرده است.
پس از به گلوله بستن یا زیر شکنجه کشتن مردم در سال 88 برای بیان ساده ترین خواسته های خود، روند فرار از این وضعیت غیر انسانی و پناه آوردن به کشورهایی همچون آلمان یا دیگر کشورها که به موازین حقوق بشری جامعه بین الملل پایبند هستند، فزونی گرفته است، تا بتوانند از این وضعیت غیر انسانی جان سالم به در ببرند و پس از برقراری صلح و آرامش به کشور خود ایران باز گردند.
متاسفانه در طی یکی دو سال گذشته شاهدیم که اغلب این پناهندگان با شرایط بسیار اسف بار و غیر انسانی در کمپ های پناهندگی مواجه می شوند و ادامه زندگی برای آنان بسیار دشوار و حتی غیر قابل تحمل شده است. این شرایط به ویژه در استان بایرن بیشتر از بقیه استان های آلمان به چشم می خورد. به طوری که می بینیم پناهجویان ایرانی که برای حفظ جان خود از بی عدالتی و نقض حقوق بشر در ایران به کشورهای دیگر و بخصوص کشور آلمان پناه آورده اند، باز با بی عدالتی روبرو شده اند که تحمل این وضعیت را برایشان بسیار دشوار کرده است.
پناهجویان برای رهایی از این وضعیت، پی از پیگیری های فردی و به نتیجه نرسیدن آن، تلاش می کنند به اشکال مختلف صدای جمعی شان را به گوش مسئولان امور پناهندگی و نهادهای حقوق بشری برسانند، تا صدای های حق طلبانه شان به بغض های خاموش فردی و در نهایت منجر به خودکشی نگردد.
محمد رهسپار یکی از پناهجویانی بود که به علت عدم توجه مسئولان پناهندگی به وضعیت روحی- روانی و درمانی اقدام به خودکشی و متاسفانه فوت کرد و فرد دیگری به نام آزاد خدامرادی نیز همین وضعیت را داشت که خوشبختانه هنوز زنده است.
پس از مرگ محمد رهسپار در بهمن1390، اعتراض های جدی پناهجویان در استان بایرن و شهرهای مختلف آلمان شروع شد و هم چنان ادامه دارد و در شهرهای ورتسبورگ، دوسلدورف، رگنزبورگ، بام برگ و آوب پناهجویان تلاش می کنند به اشکال مختلف مسئولان را از وضعیت اسف بار خود مطلع و درخواست رسیدگی فوری کنند. این اعتراض ها از تحصن و اعتصاب غذا گرفته تا لب دوزی و غیرو را شامل می شود.
از این رو ما مادران پارک لاله ایران[1]و همبستگی جهانی با مادران پارک لاله ایران[2]، ضمن ابراز نگرانی شدید خود از به خطر افتادن جان فرزندان مان که برای نجات خود به شما پناه آورده اند، خواسته های
برحق آنان را به شما یادآور می شویم و از تمام نهادی حقوق بشری و مسئولان امور پناهندگی درخواست می کنیم که هر چه سریعتر به وضعیت بس دشوار پناهجویان رسیدگی شود.
برای نمونه به برخی از خواسته های پناهجویان که جزو خواسته های پناهجویان متحصن " آب" نیز هست، اشاره می گردد.
1- لغو قانون اخراج پناهجویان
2- جلوگیری از منزوی کردن پناهجویان
3- برچیده شدن کمپ های پناهجویی
4- کوتاه شدن پروسه بررسی پرونده های پناهجویی
5- جلوگیری از تحمیل پاکت های غذایی
6- اجازه کار بدون قید و شرط
7- برخورداری از امکانات فراگیری زبان کشور پناهنده پذیر
8- انتخاب محل زندگی

مادران پارک لاله ایران
همبستگی جهانی با مادران پارک لاله ایران
28 تیر 1391/17 ژوییه 2012



[1]-مادران پارک لاله ایران: ما جمعی از مادران و خانواده های جان باختگان و آسیب دیده گان در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی هستیم که با هدف دادخواهی خواسته های زیر را پیگیرانه دنبال می کنیم: 1- خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم؛ 2- خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم؛ 3- خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.
[2]-همبستگی جهانی با مادران پارک لاله ایران: حامیان مادران پارک لاله در خارج از کشور نیز که به صورت خود جوش در شهر های مختلف جهان در همبستگی با آنان و دیگر خانواده های قربانیان حکومت جمهوری اسلامی ایران به تدریج تشکل یافتند وظیفه انسانی خود می دانند ضمن انعکاس خواست های آن مادران در سطح افکار عمومی جهان ، توجه مراجع بین المللی و مدافعان حقوق بشر را به سوی این حرکت دادخواهی جلب نمایند
Open Letter by The Mothers of Laleh Park and The International Solidarity with The Mothers of Laleh Park to Germany's Human Rights Organizations and Refugee Authorities

As you are aware, The Islamic Republic of Iran has not been honoring any of her commitments to uphold human rights and considers freedom of speech and thought a crime and during the last thirty three years that it has been in power, has either killed some of her best sons and daughters, psychologically and physically tortured them in prisons or forced them to flee the country and seek refuge in foreign countries.
The wave of fleeing the inhumane conditions and seeking asylum in countries which uphold international human rights treaties, such as Germany has increased after the suppression of the 2009 popular uprising with simplest demands by shooting and worst tortures. These asylum seekers hope to return to their homeland, once peace and stability is restored.
Unfortunately, during the last couple of years, most of the refugees have to endure miserable and inhumane conditions of the refugee camps, which have made life unbearable for them. The conditions are worst in the state of Bayern, more than any other state in Germany. It's regrettable to see that the Iranian refugees, who have taken asylum in Germany in order to save their lives from injustices and human rights abuses, are facing injustice again.
After unsuccessful personal efforts to improve their condition, the refuges are now trying to reach the authorities and human rights organization with a collective voice, in order to end depression and suicide.
Muhammad Rahsepar was one of the refugees, who unfortunately, took his own life due to lack of any attention to his psychological condition. Azad Khodamorady was another case, who fortunately has survived.
After the suicide of Muhammad Rahsepar on January 29, 2012, strong protests by the refugees started in the state of Bayern and other parts of Germany, which are continuing to this day. Refugees in Aub, Würzburg, Bamberg, Regensburg and Dusseldorf are trying in any way possible to inform the authorities of their terrible conditions and demanding immediate handling. The forms of protests include sit-ins, hunger strikes, lip sewing and more.
In light of this, we, The Mothers of Laleh Park [1] and The International Solidarity With the Mothers of Laleh Park [2] express our deep concerns for the safety of our children, who have taken refuge in your country to save their lives and urge you to consider their just demands. We ask all human rights organizations and the authorities for their immediate attention to the difficult conditions of the refugees.
Below are some of the refugees' demands, including those from the Aub sit-in:
1- Cancellation of the laws regarding the deportation of refugees
2 - Ending the isolation of the refugees
3 - Dismantling the refugee camps
4 - Speeding the process of handling the refugees' cases
5 - Stopping the enforcement of food packages
6 – Granting unconditional work permits
7 – Providing facilities for the refugees to learn the languages of the host countries
8 - The right to choose where to live

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[1] - The Mothers of Laleh Park; We are a group of mothers and family members of those killed and harmed during the Islamic Republic and are seeking justice with following demands: 1 - Abolishment of capital punishment and killing under any condition 2 - Immediate and unconditional freedom of political and consciences prisoners 3 - Fair and open trial of all those responsible for the crimes committed by the Islamic regime from day one
[2] - The International Solidarity With the Mothers of Laleh Park; The supporters of the Mothers of Laleh Park outside of Iran have formed spontaneously in different cities of the world in alliance with the Mothers and other families of the victims of the Islamic regime in Iran. The alliance of supporters of the Mothers of Laleh Park regard it their human duty to reflect the demands of the Mothers of Laleh Park to the international public and to direct the attention of human rights defenders and international organization to their righteous demands

Offener Brief der Mütter von Park Laleh zusammen mit allen Laleh Park Müttern weltweit in internationaler Solidarität an die deutschen Human Right Organisations and Refugee Authorities

Wie Sie wissen, hat sich die Islamische Republik Iran nicht an ihre Verpflichtung zur Wahrung der Menschenrechte gehalten und Rede- und Meinungsfreiheit nach ist wie vor als ein Verbrechen. Während der letzten 33 Jahre in der sie an der Macht war, hat die Islamische Republik ihre intelligentesten und freidenkensten Söhne und Töchter umgebracht, seelisch und körperlich gefoltert in den Gefängnissen oder sie dazu genötigt, ihr Heimatland zu verlassen und Zuflucht als Flüchtling in einem anderem Land zu finden.

Die Welle der Flucht vor den unmenschlichen Bedingungen und die Bitte um Asyl in Ländern, welche sich an die internationalen Menschenrechtsabkommen halten, wie Deutschland. Diese Asylbewerber hoffen, in ihre Heimat zurückkehren, sobald Frieden und Stabilität wiederhergestellt ist.

Leider mussten in den letzten Jahren sehr viele der Flüchtlinge und Asylbewerber unmenschliche Lebensbedingungen in den Asylheimen ertragen, was ihr Leben unerträglich machte. Die Lebensbedingungen sind am schlimmsten in Bayern, sehr viel mehr als in jedem anderen deutschen Bundesland. Es ist sehr bedauerlich und schmerzhaft zu sehen, dass iranische Asylbewerber, die in Deutschland um Hilfe baten, um ihr Leben zu retten, erneut großer Ungerechtigkeit ausgesetzt sind.

Nach mehreren nicht erfolgreichen persönlichen Versuchen, ihre eigene Situation als Asylbewerber zu verbessern, versuchen die Flüchtlinge nun zusammen, mit einer gemeinsamen Stimme die zuständigen Ämter und die Menschenrechtsorganisationen zu erreichen, um Depression und Selbstmord, sowie Selbstmordversuche in den Asylheimen zu beenden.

Mohammad Rahsepar war einer dieser Flüchtlinge, er nahm sich das Leben.(29.01.2012 in Würzburg) Mohammad hatte keine psychologische Betreuung. Seine Stimme wurde nicht gehört. Azad Khodamoradi (09.07.2012 in Tirschenreuth ) war der nächste, der nicht mehr leben wollte. Er hat überlebt.

Viele Proteste begannen in Bayern und anderen Teilen Deutschland nach Mohammad Rahsepar’s Selbstmord , welche noch heute andauern. Flüchtlinge in Aub, Würzburg, Regensburg, Bamberg, Düsseldorf versuchen verzweifelt die Behörden und Öffentlichkeit zu informieren über ihre unsagbaren Lebensbedingungen. Und sie fordern Unterstützung und eine Antwort der Behörden. Ihre Proteste schließen Sit-ins, Hungerstreiks und Lippen zunähen mit ein.

Vor diesem Hintergrund, wir die Mütter von Park Laleh und die internationale Solidaritätsvereinigung aller unterstützenden Gruppen der Mütter von Park Laleh, sagen wir, dass wir zutiefst besorgt sind um unsere Kinder, die in Ihrem Land Zuflucht gesucht haben, weil sie ihr Leben retten mussten und wir bitten Sie, die Sorgen unserer Kinder ernst zu nehmen. Wir fordern alle Human Rights Organizations auf, aufmerksam zu werden auf die schwierige Situation von Flüchtlingen.
Nachfolgend finden Sie einige der Forderungen und Bitten der Flüchtlinge, auch beinhaltend die Forderungen aus Aub:

1- Abschaffung der Gesetze bezüglich der Deportation von Flüchtlingen

2 – Ende der Isolierung der Flüchtlinge

3 – Abbau und Abschaffung von Flüchtlings Camps

4 – Beschleunigung der Asylverfahren

5 – Keine Essenspakete.

6 – Unbeschränkte Arbeitserlaubnis

7 – Möglichkeit für Flüchtlinge, die Sprache des Landes, in welchem sie Asyl suchen, zu lernen, sofort.

8 – Freiheit und Recht, zu entscheiden, wo man leben möchte.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*1.Lalehpark Mütter:Wir sind eine Gruppe von Müttern und Familienangehörigen der Opfer des islamischen Regimes im Iran und haben folgende Forderungen:
  1. Die Abschaffung der Todesstrafe
  2. Die sofortige und bedingungslose Freilassung aller politischen Gefangenen
  3. Ein rechtsstaatliches und öffentliches Verfahren gegen die Funktionäre der Islamischen Republik, die für die in diesem Unrechtssystem begangenen Menschenrechtsverletzungen verantwortlich sind
*2.Solidaritätsgruppen mit den Lalehpark Müttern im Iran: Die Solidaritäsgruppen der Mütter von Laleh-Park außerhalb des Iran haben sich spontan in verschiedenen Städten der Welt im Bündnis mit den Müttern und anderen Angehörigen der Opfer des islamischen Regimes im Iran zusammengefunden. Alle Unterstützer der Laleh Park Mütter betrachten es als ihre Pflicht, deren Forderungen weiterzugeben und diese Forderungen öffentlich zu machen bei Menschenrechtsaktivisten und internationalen Organisationen.








هیچ نظری موجود نیست: