نظام
جمهوری اسلامی ایران، با نادیده گرفتن حقوق اولیه کارگران و سرکوب هر صدای معترض
به شرایط موجود، سعی می کند با انکار بیکاری گسترده کارگران، عدم تأمین معاش آنان،
حوادث و شرایط نامطلوب کار، نداشتن بیمه، شرایط سخت زنان کارگر، کودکان کار،
کارگران افغانی و بویژه کارگران زندانی ایران، امکان داشتن حداقلی از زندگی
آبرومند انسانی را از بخش مهمی از مردم کشور، دریغ کرده و از یکی از مهم ترین وظایف خود سر باز زند.
اول ماه مه که امروزه در بیشتر کشورهای جهان به عنوان تعطیل رسمی پذیرفته شده و به مناسبت آن، جشن روز کارگر برپا می شود، یادمان شورش خونین کارگران آمریکائی در ماه مه 1886، برای تعدیل شرایط کار و کاهش ساعات کار روزانه کارگران از ده ساعت به هشت ساعت است. روزی که از همان آغاز، پایه گذار همبستگی بین المللی نیروهای کار و تشکل های کارگری، با تأکید بر مطالبات دمکراتیک و حق طلبانه آنان در مبارزه با قدرت های بازدارنده گردید
متأسفانه نظام اسلامی با عدم توجه به مشکلات یکی از زحمت کش ترین و محروم ترین طبقات جامعه، یعنی کارگران، کاهش تولید، انباشت سرمایه، خصوصی سازی، اقتصاد ایران را دچار شرایطی بحرانی و مخرب نموده است.
ما حامیان مادران پارک
لاله ایران در لس آنجلس / وَلی، ضمن تبریک روز کارگر، همدلی خود را نسبت به مادر ستار بهشتی، کارگر جوانی که زیر شکنجه جان باخت، ابراز داشته و آزادی فوری و بدون قید و شرط تمامی فعالان کارگری و معلمان این مهم ترین سرمایه های ملی و مؤثرترین نیروهای تولید کار و فکر در تمام سطوح اقتصادی و فرهنگی کشور، را خواستاریم. ما در روز جهانی کارگر همبستگی خود را با کارگران و معلمان ایران که در دشوار ترین شرایط به سر می برند اعلام می کنیم و می کوشیم تا صدای اعتراض و خبر اعتصاب و دفاع
از حقوق کارگران ایران را به گوش جهانیان برسانیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر