برخی از خانواده های زندانیان سیاسی زن، محبوس در زندان قرچک ورامین با نوشتن نامه ای خطاب به دکتر محمدحسن ضیایی‌فر، ریاست کمیسیون حقوق بشر اسلامی، با فاش کردن فجایعی که در زندان قرچک ورامین می گذرد، از وی برای رسیدگی فوری به وضع عزیزان شان در این زندان استمداد طلبیده اند.
ریاست محترم کمیسیون حقوق بشر اسلامی
جناب آقای محمدحسن ضیایی‌فر
با سلام و احترام
این نامه را درحالی برای شما می‌نویسیم که مستاصل و نگران، ذره ذره آب شدن عزیزانمان را در زندانی به نام ” قرچک ورامین” به نظاره نشسته‌ایم و افسوس که از پس ماه‌ها نامه‌نگاری و دادخواهی نزد ریاست قوه قضائیه، نه تنها بهبودی در وضعیت عزیزان زندانی ما حاصل نشد که امروز به زندانی انتقال یافته‌اند که اگر نبود، تجربه بازداشتگاه ” کهریزک”، شاید نمی‌توانستیم، درک صحیحی از آنچه زندانیان از شرایطشان می‌گویند داشته باشیم.
هم‌اکنون حدود ۶۰۰ زن زندانی، با اتهام‌های مختلف، به زندان قرچک انتقال یافته‌اند، هنوز علت این نقل و
انتقال بر ما روشن نیست. این ۶۰۰ زن، در یک سالن، بدون تخت، بدون امکانات ابتدایی زندگی و بهداشتی روزهایشان را سر می‌کنند. مسئولان زندان از دادن آب و غذا به زندانیان خودداری می‌کنند و به گفته زندانیان، وعده‌های غذایی مرتب در این زندان وجود ندارد و نگهبانان هرگاه دلشان بخواهد غذا در اختیار زندانیان قرار می‌دهند. ۴ سرویس بهداشتی برای ۶۰۰ زن زندانی وجود دارد که تمامی کارهای خود از قبیل لباس شستن، ظرف شستن و حمام کردن را نیز می‌بایست در همین سرویس‌‌ها انجام دهند. در حالی‌که در بیشتر ساعات روز نیز آب زندان قطع است.در روزهای گذشته اعتراض زندانیان نسبت به وضعیتشان با واکنش غیرانسانی و غیر قانونی مسئولان زندان مواجه شده است، به طوری‌که ماموران با باتوم تمام معترضان را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند. زندانیان می‌گویند:” کسانی که قصد فرار از دست ماموران را داشتند تا کتک نخورند، زیر دست و پای سایر زندانیان می‌افتادند و صدمه می‌دیدند.” واضح است که در چنین شرایطی، سخن گفتن از نبود امکانات پزشکی و درمانی، توقع گزافی است. چرا که زندانیان ما، برای زنده ماندن مبارزه جانفرسای روزانه‌ای را آغاز کرده‌اند.
جناب آقای ضیایی‌فر
زندانیان سیاسی زن هم‌اکنون در میان شمار زیادی از زندانیان با جرایم مختلف از قبیل قتل، قاچاق، دزدی، و .. زندگی می‌کنند. آنها در تماس‌هایشان با خانه تنها اعلام کرده‌اند که در صورت ادامه یافتن نگه‌داری آنان در زندان قرچک ورامین، به دلیل شرایط اسف‌بار موجود جانشان در مخاطره است. زندانیان سیاسی، از امروز در اعتراض به شرایطشان دست به اعتصاب غذای نامحدود زده‌اند و بیم آن می‌رود که در پی بی‌توجهی مسئولان، نامشان به عنوان اولین قربانیان این زندان ثبت شود.
پیش از این نیز در بازداشتگاه ” کهریزک” زندانیان در شرایط مشابهی نگه‌داری می‌شدند که در پی آن، سه تن از افراد زندانی در این بازداشتگاه جان باختند.
اکنون در زندان قرچک ورامین، یک فاجعه انسانی در حال وقوع است و قرار است قربانیان آن این بار، زندانیان زن باشند.
آقای ضیایی‌فر
اگرچه در روزهای گذشته از شنیدن آنچه بر عزیزانمان در زندان می‌گذرد، قلب‌هایمان آزرده شده است و نمی‌دانیم باید دادمان را از کدام مقام مسئول در این کشور بستانیم. اما امروز تنها برای جان زندانیان سیاسی چانه نمی‌زنیم. آنچه در زندان قرچک ورامین می‌گذرد، نقض ابتدایی‌ترین حق انسانی افراد است. هم‌اکنون ۶۰۰ انسان در این زندان در خطر مرگ قرار دارند و ما بوسیله این نامه، می‌خواهیم توجه شما را نسبت به شرایط ویژه این زندانیان جلب کنیم .ما از شما می خواهیم حتی یکساعت هم وقت را تلف نکنید و به وضع این زندانیان فوری رسیدگی کنید.
واضح است که زندانیان سیاسی، زندانیان عقیده و آرمانشان هستند و هیچ گناهی مرتکب نشده‌اند که شایسته چنین زندگی‌ای باشند، ما می‌خواهیم پیش از آن‌که دیر شود، در خصوص وضعیت زندانیان زن در زندان قرچک ورامین اقدامات فوری انجام گیرد.
ریاست کمیسیون حقوق بشر اسلامی
ما از شما می پرسیم، آیا آنچه در این زندان می گذرد، همان چیزی است که شما به عنوان حقوق بشر اسلامی وعده‌اش را داده بودید ؟
اگر نمی‌توانید، موازین اسلامی را در زندانها رعایت کنید. حداقل اقدامی انجام دهید تا موازین حداقلی انسانی در مورد زندانیان زن در این زندان رعایت شود.
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای جنگل را بیابان می‌کنند
دست خون‌آلود را در پیش چشم خلق پنهان می‌کنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمی‌دارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان می‌کنند
خانواده های زندانیان سیاسی زن در قرچک ورامین
رونوشت:
ریاست قوه قضائیه- جناب آقای صادق لاریجانی
دادستان تهران- جناب آقای جعفری دولت آبادی
رئیس سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور- آقای اسماعیلی
حجت‌الاسلام محمدابراهیم نکونام رئیس کمیسیون اصل۹۰ مجلس شورای اسلامی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر