این شعر که به مناسبت روز مبارزه با اعدام سروده شده، روز گذشته دهم اکتبر، در جمع معترضین به اعدام، و در برابر سفارت جمهوری جنایت اسلامی ایران در شهر فرانکفورت، توسط یکی از اعتراض کنندگان خوانده شد.
رضا مقصدی
رضا مقصدی
"هستی"، نمی
بخشاید وُ ما -
باید نبخشیم.
باید نبخشیم.
در شادمانی های هستی
انسان ، حضوری، مست دارد.
باران، به جان ِعاشق اش باید
ببارد.
آواز را در جان ِ او شوری ، شگرف
ست.
وقتی درختش را بهاران ، می سُراید
وقتی که رختش ، بیقرار ِ آفتاب ست –
او را چه ترسی از شقاوت های برف ست
.؟
همزادِ آتش های دیرین
همریشه ی آب است وُ خورشید.
در مهربانی های جاری
شادی ِ شور ِ زیستن را
در چشمهایش می توان دید.
باید زمین ، بر خود ببالد
دستی به دستِ این چنین ، سرمست
دارد.
آن کیست اما؟
آن کیست می خواهد چنین ، مستی
نباشد؟
آن کیست می خواهد که این زیباترین
را -
از باغ ِ ما بردارد وُُ بر دار
دارد. ؟
" هستی" ، نمی بخشاید وُ
ما
باید نبخشیم-
آن دست ِ پستی را که با ما کار
دارد.
کلن- 10 اکتبر روزجهانی مبارزه با اعدام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر