پنجشنبه، بهمن ۱۳، ۱۳۹۰

نه به جنگ، به نقض حقوق بشر در ایران و نه به جنگ افروزان حکومت دیکتاتوری جمهوری اسلامی

ما حامیان مادران پارک لاله (عزادار ایران) در لس آنجلس / وَلی، ضمن مخالفت با حمله نظامی هر کشور خارجی  علیه مردم ایران، حکومت  استبدادی  جمهوری اسلامی  و سیاست های تشنج آفرین و ضد حقوق بشری آنرا به شدت  محکوم می کنیم.
گرچه تحلیل گران سیاسی  در مورد احتمال وقوع جنگ در ایران  پیش بینی های متنوعی  را طرح می کنند ،   اما بی تردید  جنگ نه تنها خسارات جبران ناپذیر مالی و جانی عظیمی را به  مردم بیگناه تحمیل خواهد کرد ، بلکه پایه های حکومت دیکتاتوری ایران را نیز تقویت خواهد نمود.

درشرایطی که حکومت جمهوری اسلامی بدنبال  نابسامانی های اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی ،گروههای عظیمی  ازمردم  ناراضی را در مقابل خود  میبیند، سایه جنگ بهترین  بهانه خواهد بود برای منحرف کردن اذهان عمومی  به سوی "دشمنان خارجی" و از آنچه که در این میان باک نخواهد داشت کشته و مجروح شدن هزاران جوان دیگر از این آب و خاک  است.
نیز در حالی که حقوق بشربه گونه ای گسترده و  سیستماتیک مکرراً توسط  عوامل حکومتی  در ایران نقض میشود ،  امکان فعالیت تلاشگران مدافع آزادی و دمکراسی در فضایی  جنگی  شدیداً دشوار و شاید غیر ممکن خواهد بود
چراکه فضای امنیتی  شدید حاکم  بر کشور  بزرگترین دستاویز برای سرکوب هر چه بیشتر مردم خواهد بود.
پاسخ گفتن به سیاست های تشنج آفرین حکومت جمهوری اسلامی از طریق جنگ ، تنها موجب تقویت نیروهای جنگ افروز  در کشور های در گیر خواهد شد.
ما ضمن محکوم کردن چنین رویکردهای ضد بشری ، خواهان فشار های سیاسی  هر چه  بیشتر مجامع بین المللی و نهادهای حقوق بشری برای وادار نمودن  حکومت ایران به  انجام تعهدات بین المللی خود می باشیم
مادران پارک لاله (مادران عزادار) ایران که بدنبال کشتارهای خیابانی در جنبش ملی خرداد1388 با تجمع خود در پارک لاله شکل گرفتند، صدای مادران و خانواده های جان باختگان و آسیب دیده گان در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی هستند که با هدف دادخواهی خواسته های زیر را پیگیرانه دنبال می کنند:
1- لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکل
2-آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی
3- محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن
حامیان" مادران عزادار ایران" در خارج از کشور، بدون وابستگی به هیچ ایدئولوژی یا گروه سیاسی خاصی وظیفه خود می دانند ضمن انعکاس خواست های آن مادران در سطح افکار عمومی جهان ، توجه مراجع بین المللی و مدافعان حقوق بشر را به سوی این حرکت دادخواهی جلب نمایند. خصوصاً در شرایطی که رسانه های عمومی در داخل ایران شدیداً تحت سانسور است، این مسولیت هر چه سنگین تر بر دوش همه انسانهای آزاده حس می شود

هیچ نظری موجود نیست: